Co w sytuacji, gdy poszkodowany na skutek zdarzenia nie jest jeszcze gotowy do podjęcia pracy zarobkowej i korzysta, po leczeniu szpitalnym i rehabilitacyjnym, ze zwolnienia lekarskiego od psychiatry, lecz ZUS nie chce uznać zasadności tego orzeczenia.
Niejednokrotnie w wyniku zdarzenia komunikacyjnego osoba poszkodowana doznaje nie tylko uszczerbku na zdrowiu, ale także zaburzeń w sferze emocjonalnej. Te zaburzenia niejednokrotnie są tak dotkliwe, że prowadzą do załamania nerwowego czy też depresji. Poszkodowany poddawany jest leczeniu psychiatrycznemu. Jeżeli leczenie jest tego rodzaju, że w ocenie lekarza psychiatry wymaga przebywania przez daną osobę na zwolnieniu lekarskim, wówczas niezdolność do pracy związana jest właśnie z niedyspozycją psychiczną.
Zwolnienie lekarskie L4 od psychiatry otrzymuje się na standardowym druku ZUS ZLA, zazwyczaj z adnotacją, że osoba chora może chodzić. Oznacza to, iż pracownik przebywający na zwolnieniu może wyjść z domu na spacer, do apteki czy na zajęcia terapeutyczne, które mają mu pomóc powrócić do sprawności psychicznej. Należy mieć na uwadze, iż od dnia 01 grudnia 2018 roku lekarze mają obowiązek wystawiania zwolnień lekarskich wyłącznie w formie elektronicznej. Stanowi to duże ułatwienie dla pracownika, ponieważ nie musi on już dostarczać zwolnienia do pracodawcy w terminie 7 dni. Brak obowiązku dostarczania zwolnienia do pracodawcy nie oznacza jednak, iż pracownik nie jest zobowiązany do poinformowania pracodawcy o swojej nieobecności i przewidywanym okresie jej trwania. Powinien to zrobić nie później niż w drugim dniu nieobecności w pracy. Sposób zawiadomienia o nieobecności w pracy powinien przewidywać regulamin pracy. Jeżeli regulamin nie reguluje tej kwestii to pracownik może to zrobić między innymi przez inną osobę, telefonicznie, e-mailem czy drogą pocztową. Okres pobierania zasiłku chorobowego wynosi co do zasady 182 dni. Po upływie tego okresu, jeżeli pracownik w dalszym ciągu nie powrócił do zdrowia, przysługuje świadczenie rehabilitacyjne przez okres kolejnych
3 miesięcy. W większości przypadków przebywając na zwolnieniu lekarskim pracownik otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 80% podstawy, tzn. pensji uzyskiwanej przez
12 miesięcy poprzedzających wystąpienie choroby. Długotrwała nieobecność pracownika przebywającego na zwolnieniu lekarskim może spowodować, iż ZUS skorzysta z przysługującego mu uprawnienia i skontroluje zasadność wystawionego zaświadczenia lekarskiego. Niejednokrotnie też to pracodawca ma wątpliwości co do wiarygodności zwolnienia lekarskiego i zwraca się do ZUS z wnioskiem o przeprowadzenie kontroli. ZUS kontroluje wówczas prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby i wystawiania zaświadczeń lekarskich do celów wypłaty wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy. Pracownik jest wówczas wzywany na komisję lekarską, a lekarze orzecznicy sprawdzają medyczną podstawę zwolnienia. Osoba, która nie spełnia warunków do przyznania zasiłku chorobowego traci do niego prawo o czym jest informowana przez ZUS. Gdy dana osoba nie zgadza się z takim stanowiskiem, może wówczas wystąpić o wydanie w tej sprawie decyzji przez ZUS. Od decyzji tej może się odwołać do sądu. W jakim czasie i jak to zrobić wynika z treści załączonego przez ZUS pouczenia znajdującego w treści decyzji. Odwołanie od decyzji ZUS przysługuje do sądu wskazanego w tej decyzji. Należy je jednak złożyć za pośrednictwem tego oddziału, który decyzję wydał. Można je wnieść na piśmie do oddziału ZUS albo do protokołu sporządzonego przez ten oddział. Gdy odwołanie ma formę pisemną, można je złożyć w oddziale ZUS osobiście albo wysłać za pośrednictwem poczty. Termin na wniesienie odwołania wynosi jeden miesiąc od dnia doręczenia decyzji. Odwołanie złożone po terminie nie zostanie rozpatrzone, chyba że przekroczenie tego terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od ubezpieczonego. W przypadku prawidłowo wniesionego odwołania sprawie zostanie nadany dalszy bieg, gdy zaś odwołanie będzie niepełne lub będzie zawierało braki tzw. formalne wówczas pracownik zostanie zobowiązany do ich uzupełnienia we właściwym terminie.
Każde odwołanie złożone powinno zawierać:
- oznaczenie sądu, do którego jest kierowane,
- dane osobowe (imię, nazwisko) ubezpieczonego i jego adres,
- oznaczenie zaskarżonej decyzji (numer decyzji nadany przez ZUS),
- określenie i zwięzłe uzasadnienie zarzutów i wniosków,
- przedstawienie dowodów na poparcie zarzutów,
- przedstawienie żądania sposobu rozwiązania sprawy,
- podpis ubezpieczonego albo jego przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika.
ZUS przekazuje niezwłocznie odwołanie wraz z aktami sprawy do sądu. Jeżeli organ ten uzna odwołanie w całości za słuszne, może zmienić lub uchylić zaskarżoną decyzję. W tym przypadku odwołaniu nie nadaje się dalszego biegu. Gdy odwołanie od decyzji ZUS trafi do sądu, podlega ocenie, czy spełnia wymogi formalne. W razie błędów lub braków sąd wzywa ubezpieczonego do poprawienia lub uzupełnienia odwołania. W postępowaniu przez Sądem pracownik jako strona postępowania powinien wskazywać wszelkie dowody potwierdzające argumenty z treści wniesionego odwołania od decyzji. Sąd może uwzględnić odwołanie i wówczas zmienia zaskarżoną decyzję w całości lub w części i orzeka co do istoty sprawy lub może także dojść do przekonania, że wniesione odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie i je oddalić. Sąd może także uchylić zaskarżoną decyzję i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ZUS.
W przypadku, gdy powyżej opisane zagadnienie będzie dotyczyć osoby poszkodowanej w wypadku komunikacyjnym pamiętać należy, że zgodnie z zasadą pełnej kompensaty szkody majątkowej towarzystwo ubezpieczeń sprawcy zdarzenia w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej (OC posiadaczy pojazdów mechanicznych) jest zobowiązane do wyrównania różnicy w osiąganych przez poszkodowanego dochodach. W tym celu do towarzystwa ubezpieczeniowego sprawcy zdarzenia poszkodowany powinien zgłosić takie żądanie. Do wniosku należy przedłożyć zaświadczenie od swojego pracodawcy wskazujące na wysokość wynagrodzenia brutto i netto za okres przed zdarzeniem i po zdarzeniu. Wartość różnicy stanowi kwotę żądania o zapłatę. Podstawę prawną dla takiego żądania stanowi art. 361 § 2 k.c. w związku z art. 822 § 1 k.c., art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych
– I ważna informacja dla właścicieli czworonogów. Co w sytuacji, gdy pies lub kot brał udział w wypadku i poniósł uszczerbek na zdrowiu lub życiu? Kto płaci za leczenie poszkodowanego zwierzęcia, jego leki, operację i rehabilitację? Co w sytuacji, gdy zwierzę nie przeżyje?